Feest van de Arbeid

Het is een zekere traditie in de PvdA om op 1 mei iets speciaals te doen. Het bestuur van PvdA Borne heeft ook dit jaar weer het initiatief genomen om haar leden thuis een rode roos te bezorgen. Dit jaar met het onderschrift: “Een roos, symbool voor sociale genegenheid! 1 mei, feest van de arbeid”. Gelukkig leidde dat dit jaar ook weer tot mooie ontmoetingen en (zeker omdat Corona-restricties ons beperken) even samen iets delen.
De oudere leden weten vast nog wel dat 1 mei oorspronkelijk een actiedag was om de achturige werkdag te realiseren (Socialistisch wereldcongres in Parijs, 1889). Dat heeft in de tientallen jaren daarna soms tot tumultueuze en bloedige demonstraties geleid, zelfs enkele keren met tientallen doden. Jongere partijgenoten herinneren zich ongetwijfeld de martiale vertoningen in de Sovjetunie en China. In een aantal landen is het een nationale (vrije) feestdag geworden, maar over het algemeen wordt het nu gezien als een symbolische dag voor internationale verbondenheid. In België genoemd als “het feest van de arbeid”.
Een ander element van 1 mei binnen de PvdA is het met elkaar iets delen. Bijvoorbeeld het aantal jaren dat je lid bent van de “beweging”. Dit jaar trof dat Cees Brekelmans. Een delegatie van het afdelingsbestuur bezocht hem de middag voor 1 mei om hem de gouden speld te overhandigen voor 50 jaar lidmaatschap. De speld werd opgestoken door zijn echtgenote, omdat voorzitter Dick Slettenhaar zich aan de Corona-regels moet houden (zie foto).
Een genoeglijk bezoek, waarin Cees nog eens vertelde over de start van zijn lidmaatschap van de PvdA (Deventer 1971, met een ballotage commissie die hem aanvankelijk afwees) en een stormachtige “partij-loopbaan”. Hoe hij niet afkomstig uit een PvdA-nest, toch koos voor deze brede beweging zonder klerikale uitwassen. Zijn partij-ontwikkeling was redelijk stijl omhoog. Na een jaar was hij al afdelingsvoorzitter, vier jaar later gemeenteraadslid, daarna fractievoorzitter en vervolgens drie termijnen wethouder. En dat in het toen linkse Deventer waarbij de PvdA werd gesteund door een brede vertegenwoordiging van een groot aantal “gastarbeiders”. Na Deventer werd Cees met korte tussenpozen waarnemend burgemeester in Odoorn, later in Olst en van 2000 tot 2009 burgemeester van Borne. Met Cees praten over vroeger-en-nu is een feest. Niet alleen door de lekkernijen die hij presenteert, maar vooral omdat hij op basis van een brede bestuurservaring, levenswijsheid, een grote belezenheid, veel mensenkennis en een haarscherpe ideologie uitspraken doet, die stevig zijn en houtsnijden, maar die hij vervolgens ook weer weet te relativeren, zonder ze terug te nemen.
Zo ervaar je als afdelingsbestuur dat je een speldje komt brengen, maar met een zekere wijsheid weer weggaat. Cees, dank daarvoor.
Bram Donkers